29 marca w sali kinowej przy ul. Łososińskiej 23, uczniowie limanowskich szkół ponadgimnazjalnych mieli okazję obejrzeć dwa spektakle: „Sprawa Uruka” oraz „Wariaci”.
Niezależna grupa studentów, zajmująca się teatrem formy, w składzie – Marta Andruchowycz, Agnieszka Leśniak, Miłosz Mieszkalski, Jakub Pawlak, Nikola Sawka, Karolina Ścigała zaprosili widzów do krainy wyobraźni i metafory. W spektaklu „Sprawa Uruka” głównymi środkami wyrazu były światło, cień i animacja przedmiotu. Aktorzy podczas tworzenia spektaklu inspirowali się: „Biegnącą z Wilkami” Clarissy Pinkoli Estés, „Domem lalki” Henrika Ibsena i „Jaskinią” Platona.
Młodzież miała niezwykłą okazję zapoznać się z konwencją teatru cieni, która pozwala na uzyskanie bardzo atrakcyjnych wizualnie obrazów. Dzięki technice odpowiedniego oświetlania przedmiotów – na białym płótnie zostają wyświetlane formy i kolory, z których układa się konkretna historia. Trójwymiarowe obiekty jako cienie stają się płaskimi kształtami, co sprawia, że wyobraźnia widzów jest mocno zaangażowana.
Ponadto dzięki uniwersalnej tematyce spektaklu, widzowie nie tylko byli świadkami uwspółcześnionej baśni, ale przede wszystkim ujrzeli problemy, z którymi ludzie borykają się od zawsze. Nieporozumienia, toksyczne relacje, samotność, czy nieumiejętność życia z innymi – każdy z nas wtłacza te trudności we własną formę. I tak też było w opowieści o Uruku, gdzie bohaterami są trzy osoby: Ojciec, Matka i ich dziecko. Przedstawiona historia była wspólna, ale każde z nich przeżywało ją osobno, tworząc jej własną wersję, co mogła uczynić również każda z oglądających spektakl osób.
Uczniowie mieli także okazję obejrzeć spektakl „Wariaci” w wykonaniu Teatru „Co się stało?!” działającego przy Limanowskim Domu Kultury. Premiera przedstawienia w reżyserii Marcina Króla do scenariusza Grzegorza Śmiałka miała miejsce w październiku 2018 r. Historia ukazana w spektaklu, bez wątpienia pełna barwnych postaci, przebywających w szpitalu psychiatrycznym, daje możliwość bardzo subiektywnego odbioru. Ktoś może potraktować ją jako lekką komedię, ktoś inny z kolei jako alegorię współczesnego świata - synonimu wariactwa.
Z pewnością obydwa zaprezentowane spektakle dały młodzieży i ich opiekunom wiele powodów do rozważań i dyskusji.
Galeria zdjęć na stronie: https://www.ldk.limanowa.pl/gmw/295/sprawa-uruka---teatr-cieni
Niezależna grupa studentów, zajmująca się teatrem formy, w składzie – Marta Andruchowycz, Agnieszka Leśniak, Miłosz Mieszkalski, Jakub Pawlak, Nikola Sawka, Karolina Ścigała zaprosili widzów do krainy wyobraźni i metafory. W spektaklu „Sprawa Uruka” głównymi środkami wyrazu były światło, cień i animacja przedmiotu. Aktorzy podczas tworzenia spektaklu inspirowali się: „Biegnącą z Wilkami” Clarissy Pinkoli Estés, „Domem lalki” Henrika Ibsena i „Jaskinią” Platona.
Młodzież miała niezwykłą okazję zapoznać się z konwencją teatru cieni, która pozwala na uzyskanie bardzo atrakcyjnych wizualnie obrazów. Dzięki technice odpowiedniego oświetlania przedmiotów – na białym płótnie zostają wyświetlane formy i kolory, z których układa się konkretna historia. Trójwymiarowe obiekty jako cienie stają się płaskimi kształtami, co sprawia, że wyobraźnia widzów jest mocno zaangażowana.
Ponadto dzięki uniwersalnej tematyce spektaklu, widzowie nie tylko byli świadkami uwspółcześnionej baśni, ale przede wszystkim ujrzeli problemy, z którymi ludzie borykają się od zawsze. Nieporozumienia, toksyczne relacje, samotność, czy nieumiejętność życia z innymi – każdy z nas wtłacza te trudności we własną formę. I tak też było w opowieści o Uruku, gdzie bohaterami są trzy osoby: Ojciec, Matka i ich dziecko. Przedstawiona historia była wspólna, ale każde z nich przeżywało ją osobno, tworząc jej własną wersję, co mogła uczynić również każda z oglądających spektakl osób.
Uczniowie mieli także okazję obejrzeć spektakl „Wariaci” w wykonaniu Teatru „Co się stało?!” działającego przy Limanowskim Domu Kultury. Premiera przedstawienia w reżyserii Marcina Króla do scenariusza Grzegorza Śmiałka miała miejsce w październiku 2018 r. Historia ukazana w spektaklu, bez wątpienia pełna barwnych postaci, przebywających w szpitalu psychiatrycznym, daje możliwość bardzo subiektywnego odbioru. Ktoś może potraktować ją jako lekką komedię, ktoś inny z kolei jako alegorię współczesnego świata - synonimu wariactwa.
Z pewnością obydwa zaprezentowane spektakle dały młodzieży i ich opiekunom wiele powodów do rozważań i dyskusji.
Galeria zdjęć na stronie: https://www.ldk.limanowa.pl/gmw/295/sprawa-uruka---teatr-cieni
